Voedsel is schaars, bedorven en vaak onbestaand in de belegerde enclave, waardoor mensen duizelig en zwak worden.
Ali, in het noorden van Gaza, gaat elke dag naar buiten, te midden van voortdurende Israëlische bommen en beschietingen, op zoek naar voedsel voor zijn familie.
“Mijn familie, de kinderen, allemaal wachten ze op me om te zeggen ‘er is voedsel’ of ‘ik heb groenten meegebracht’,” vertelt de Palestijnse man aan Middle East Eye.
Maar de meeste dagen, zegt hij, komt hij met lege handen en moedeloos terug.
“We zijn gestopt met praten over ‘Wanneer zal de oorlog voorbij zijn?’ en zijn begonnen te praten over ‘Wanneer komt het voedsel binnen?'”, voegde hij eraan toe.
Ali en alle inwoners van Gaza met wie MEE sprak over de verslechterende hongersnood, veroorzaakt door de voortdurende Israëlische blokkade die de levering van basisvoedsel en medische artikelen blokkeert, gaven er de voorkeur aan hun echte namen niet te gebruiken.
Rania, in Gaza-Stad, gaat ook dagelijks naar de markt op zoek naar voedsel. Wat ze vindt is ofwel onbetaalbaar of extreem beperkt in aanbod.
“Er zijn geen groenten, fruit of melk op de markten. Niets dat enige voedingswaarde heeft,” vertelt ze aan MEE.
Rania zegt dat ze meer dan een maand geleden een voedselpakket van het Wereldvoedselprogramma (WFP) heeft ontvangen, met daarin halva, bonen, hummus, erwten en koude vleeswaren. Ze houdt nog steeds vast aan die items.
“Ik heb ze gerantsoeneerd, want als ik ze opmaak, heb ik niets meer te eten,” zegt ze. “Ik voel me duizelig en zwak. Mijn gezicht is bleek en ik ben veel afgevallen.”
De ervaringen van Rania en Ali zijn vergelijkbaar met die van honderdduizenden Palestijnen in de Gazastrook, vooral in het noorden.
extreme omstandigheden
Al meer dan acht maanden heeft het Israëlische leger een strenge blokkade opgelegd aan de Gazastrook, waardoor de stroom van levensreddende essentiële voedsel- en medische artikelen ernstig wordt beperkt.
De blokkade is nog strenger in het noorden van Gaza, een gebied dat Israël aan het begin van de oorlog in oktober probeerde te ontruimen van de meer dan een miljoen inwoners.
Samen met de onophoudelijke bombardementen en het doelbewust aanvallen van ziekenhuizen, en als onderdeel van een beleid dat neerkomt op collectieve bestraffing van burgers, heeft het Israëlische leger volgens onafhankelijke VN-onderzoekers het uithongeren van de bevolking als oorlogswapen gebruikt.
De hongersnood bereikte een hoogtepunt in maart, waarbij tientallen kinderen stierven door ondervoeding en inwoners gedwongen werden gras te eten terwijl Israëlische troepen herhaaldelijk mensen die hulp zochten doodden.
Onder toenemende internationale druk verbeterde Israël de toegang tot voedsel “enigszins” in sommige gebieden nadat zijn troepen verschillende buitenlandse hulpverleners hadden gedood en een door de VN gesteund rapport waarschuwde dat hongersnood dreigde.
Echter, bewoners zeggen dat de Israëlische autoriteiten nu weer de levensreddende voedselvoorzieningen ernstig beperken, waardoor de extreme omstandigheden van maart terugkeren en vorige week minstens vier kinderen zijn gestorven door ondervoeding.