Ongeveer 800 gevangenen eisen betere omstandigheden, waaronder familiebezoek en beëindiging van eenzame opsluiting.
Ongeveer 800 politieke gevangenen en mensenrechtenactivisten nemen deel aan de vierde week van een massale hongerstaking in de Jau gevangenis in Bahrein.
Het protest is een van de grootste in zijn soort sinds er in 2011 massale onrust uitbrak in het kleine koninkrijk aan de Golf.
De deelnemende gevangenen zijn veroordeeld voor hun rol in de protesten na de pro-democratische opstand in 2011 en voor hun kritiek op de regering van Bahrein.
Activisten zeggen dat de processen tegen de gevangenen oneerlijk waren en gericht op het onderdrukken van anti-regeringsactiviteiten.
De hongerstaking begon op 7 augustus en de gevangenen eisen een verbetering van de omstandigheden waarin ze worden vastgehouden.
Hun eisen omvatten het beëindigen van eenzame opsluiting, toegang tot goede medische zorg en ongehinderd familiebezoek.
Bahreinse mensenrechtenactivisten zeiden dat er geen andere optie was om aandacht te vragen voor de benarde situatie van de politieke gevangenen in het land.
Het lichaam als ‘instrument van protest
“Mensen kiezen er niet voor om in hongerstaking te gaan, tenzij je het gevoel hebt dat je geen middelen meer hebt,” zei Maryam Al-Khawaja, de dochter van Abdulhadi Al-Khawaja, een van de gevangenen.
“Je moet echt tot het uiterste worden gedreven en het gevoel hebben dat je geen andere manier hebt om jezelf te verdedigen… dan je eigen lichaam te gebruiken als protestmiddel,” vertelde ze aan Middle East Eye.
De gevangenen in de Jau gevangenis zitten ongeveer 23 uur per dag opgesloten in hun cel en hebben weinig tot geen toegang tot medische zorg. In sommige rapporten staat ook dat ze zijn onderworpen aan ernstige fysieke, seksuele en psychologische martelingen.
Maryams vader werd in april 2011 in het koninkrijk gearresteerd vanwege zijn betrokkenheid bij pro-democratische protesten.
“In 2012 verloor ik mijn vader bijna toen hij 110 dagen in hongerstaking ging, waarna hij gedwongen werd gevoed,” zei Maryam. “Ik denk niet dat je kunt beschrijven hoe het voelt om iemand van wie je houdt langzaam te zien verdwijnen.”
Maryam is zelf eerder in hongerstaking gegaan om aandacht te vragen voor de zaak van haar vader.
“Ik was maar ongeveer vijf dagen in hongerstaking en ik herinner me dat ik op de tweede en derde dag veel pijn had en moeite had om uit bed te komen, dus ik kan me niet voorstellen hoe degenen die een maand in hongerstaking zijn zich voelen.”
Maryam zei dat hongerstakingen vaak langdurige gevolgen hebben voor de gezondheid en dat haar vader nog steeds lijdt onder de gevolgen van zijn weigering tien jaar geleden om te eten.
“Het heeft een heel akelig effect op je lichaam en je vermogen om te bewegen en te spreken. Alles wordt moeilijk, zelfs alledaagse en gewone dingen kosten veel energie.”
‘Geketend’
Sayed Ahmed Alwadaei, directeur belangenbehartiging van het Bahreinse Instituut voor Rechten en Democratie (Bird), zei dat de gevangenen de moeilijke beslissing hadden genomen om in hongerstaking te gaan vanwege het lijden dat hun omstandigheden veroorzaken.
“Ze worden vernederend behandeld”, vertelde hij aan Middle East Eye. “Veel gevangenen lijden aan huidziekten door slechte sanitaire voorzieningen en een gebrek aan wasdekens.”
Sommige gevangenen zitten al meer dan een jaar in eenzame opsluiting en mogen hun cel maar een uur per dag verlaten.
Ze eisen onder andere dat ze meer tijd buiten hun cel mogen doorbrengen, dat ze in een congregatie mogen bidden en mogen telefoneren.
Terwijl gevangenen normaal gesproken recht hebben op een uur familiebezoek per week, hebben de autoriteiten dit beperkt tot 30 minuten achter een glazen barrière.
“Een van de grootste problemen in de gevangenis van Jau is dat het systeem medische zorg weigert, wat gevangenen een langzame dood noemen,” voegde Alwadaei eraan toe. “Er zijn regelmatig tekorten aan noodzakelijke medicijnen en de autoriteiten hebben gevangenen naar verluidt opzettelijk de toegang ontzegd tot de medicijnen die ze nodig hebben.”
Volgens Alwadaei zijn degenen die in isolatie zitten ook onderworpen aan een reeks andere mishandelingen.
“Hun handen en voeten zijn geboeid tijdens het ene uur dat ze gebruik mogen maken van de buitenruimte en hun telefoongesprekken worden nauwlettend in de gaten gehouden en worden door de autoriteiten verbroken zodra ze misbruik proberen te bespreken,” zei hij.
Lokale media beweren dat ten minste drie gedetineerden in de gevangenis al in het ziekenhuis zijn opgenomen omdat hun toestand verslechtert door de hongerstaking.
Families protesteren op straat
De hongerstakingen hebben geleid tot protesten in Bahrein, georganiseerd door familieleden van de gevangenen.
Families zijn de straat opgegaan met foto’s van hun familieleden achter de tralies en eisen hun vrijlating.
Hoewel het aantal protesten vrij klein is, worden ze gezien als belangrijk, gezien het hardhandige optreden tegen critici van de regering.
Bahrein heeft beschuldigingen van medische verwaarlozing en beperkte bezoekrechten in de gevangenissen ontkend , met het argument dat de omstandigheden in overeenstemming zijn met internationale normen.
??? Sitra is rising.
A part of the wide participation of the people in demonstration as the solidarity and support for political prisoners on 26th day of hunger strike in Bahrain's Jau prison (Friday, September 1, 2023).#???_??#??????_?????_??????? pic.twitter.com/EJ20LZTy6B
— Kirana (@bloomingrana) September 1, 2023
Eerder deze maand riep Human Rights Watch (HRW) Bahrein op om de grieven van de hongerstakers aan te pakken.
“De autoriteiten moeten ook iedereen vrijlaten die een gevangenisstraf uitzit enkel en alleen voor het uitoefenen van hun recht op vrijheid van meningsuiting en vreedzame vergadering, te beginnen met prominente mensenrechtenverdedigers Abdulhadi Al-Khawaja en Abduljalil al-Singace,” zei de organisatie in de verklaring.
Niku Jafarnia, onderzoeker Bahrein en Jemen voor HRW, zei dat veel gevangenen waren onderworpen aan “grove oneerlijke processen” en “jarenlange mishandeling in gevangenschap” hadden meegemaakt.
“Bahreinse autoriteiten moeten zorgen voor humane detentieomstandigheden en degenen die onterecht gevangen zitten onmiddellijk vrijlaten”, zei ze.
Ambtenaren van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, de EU en de VN hebben allemaal hun bezorgdheid geuit over de kwestie. Activisten hebben echter hun bezorgdheid geuit over het feit dat de Britse regering, die een nauwe bondgenoot van Bahrein is, de voortdurende hongerstaking nog niet heeft erkend.
Het Verenigd Koninkrijk is de thuisbasis van een vocale gemeenschap van Bahreinse dissidenten, die buiten de Bahreinse ambassade hebben geprotesteerd uit solidariteit met de gevangenen.