Naast de illegale nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever willen extreemrechtse activisten joodse meerderheden vormen in gebieden met grote gemeenschappen van Palestijnen met de Israëlische nationaliteit.
Israël’s religieuze extreem-rechts, gestimuleerd door de meest rechtse regering in de geschiedenis van het land, gaat verder met haar campagne om gebieden met aanzienlijke Palestijnse gemeenschappen te judaïseren .
Terwijl de internationale aandacht vooral uitgaat naar de uitbreiding van nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever, worden gebieden met een grote Arabische bevolking binnen de Israëlische grenzen van vóór 1967 steeds meer het doelwit van een demografisch offensief.
Gebieden zoals de noordelijke Galilea , waar grote aantallen Palestijnen wonen met de Israëlische nationaliteit, zijn het doelwit van activisten die dezelfde ideologie aanhangen die de uitbreiding van nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever nastreeft.
“Nederzettingen in de Galilea, in Judea en Samaria en in de Negev zijn allemaal uitstekend,” vertelde de rechtse activist Orit Spitz aan Middle East Eye. “Ze hebben allemaal dezelfde waarde, ze maken allemaal deel uit van het Land Israël.”
De term “Judea en Samaria” wordt door Israëli’s vaak gebruikt om de bezette Westelijke Jordaanoever aan te duiden.
In navolging van joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever, hielp Spitz meer dan een jaar geleden bij de oprichting van een illegale buitenpost, vlakbij de Arabische stad Eilabun in Galilea.
Op de Westelijke Jordaanoever worden dergelijke buitenposten met terugwerkende kracht gelegaliseerd, vooral onder de huidige regering, waarin de extreem-rechtse leider van de partij Religieus Zionisme, Bezalel Smotrich, de scepter zwaait. Nu lijkt hetzelfde te gaan gebeuren in Galilea.
Netanyahu’s kabinet besloot vorige maand dat de buitenpost Ramat Arbel, waar Spitz bij betrokken was, een stad wordt.
In de ogen van de kolonistenbeweging zal de stad dienen als startpunt van een nationale missie om de huidige balans in de bevolking van Galilea tussen Joden en Arabieren te veranderen en een duidelijk Joods overwicht in het gebied te bereiken.
“We moeten Galilea vullen [met kolonisten] omdat het momenteel een Arabische meerderheid heeft,” legde Spitz uit.
Gedeelde interesse en ambitie
Het idee om de Joodse aanwezigheid in Galilea te vergroten is niet nieuw. Maar vandaag de dag wordt het geholpen door een Israëlische regering die ontvankelijker is voor extreem-rechtse eisen dan ooit in de geschiedenis van de staat.
Netanyahu’s respect voor extreem rechts komt voort uit gedeelde belangen en waarden. Hij heeft de steun van extreem-rechts nodig om zijn coalitie intact te houden, terwijl extreem-rechts zijn centrale beleidsdoel deelt, namelijk het uitschakelen van het vermogen van het Israëlische hooggerechtshof om de macht van de coalitie te controleren.
Als het hof wordt uitgeschakeld, zou extreemrechts nog vrijer zijn om Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever te onteigenen en de status van Palestijnse burgers in Israël te verlagen.
Gezien Netanyahu’s eigen hard-rechtse geschiedenis en het feit dat hij extreem-rechts legitimiteit verleende voor en na de verkiezingen van vorig jaar, geloven critici dat het een vergissing zou zijn om te geloven dat hij een probleem heeft met deze doelen.
Sleutelfiguren in de regering zijn onder andere Jewish Power-leider en minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir, die campagne voerde met de belofte om “ontrouwe” Arabische en links-Joodse burgers uit te wijzen, en Religieus Zionisme-leider en minister van Financiën Bezalel Smotrich, die heeft opgeroepen tot de “uitroeiing” van een dorp op de Westelijke Jordaanoever, Huwwara, en heeft gedreigd om de financiering van Arabische plaatsen stop te zetten.
“Het is duidelijk dat deze regering de rassendiscriminerende houding ten gunste van de Joodse gemeenschap versterkt,” zegt Yousef Jabareen, een voormalig lid van de Knesset.
Hij gebruikt de term “sluipende apartheid” om de stappen van de regering te beschrijven, waaronder het aannemen van een wetsvoorstel dat het aantal Joodse gemeenschappen uitbreidt die Arabische burgers effectief kunnen uitsluiten van het worden van inwoners.
Op 1 augustus werd de beslissing van de regering om Ramat Arbel goed te keuren gevierd met Ben-Gvir en andere extreem-rechtse prominenten, waaronder wetgever Aryeh Kellner van Netanyahu’s Likud-partij. Een lachende Spitz keek toe terwijl de mannelijke politici dansten met jonge religieuze kolonisten.
Een luidspreker liet horen dat Ramat Arbel “een grote stad” zal worden. Maar niet alle Joden die in de buurt wonen zijn enthousiast over dat vooruitzicht, vooral omdat mensen zoals Ben-Gvir door velen worden beschouwd als bittere vijanden omdat ze Netanyahu’s poging steunen om zijn bevoegdheden uit te breiden, zoals blijkt uit beleid zoals de herziening van de rechtspraak.
Spitz en de politici zeiden dat Ramat Arbel slechts het eerste zaadje is in wat de regering haar Judaïseringscampagne van de Galilea noemt. Palestijnse burgers zeggen dat het streven een verdere manifestatie is van joods suprematisme en racisme.
Volgens Spitz en Moshe Solomon, lid van de Knesset voor de partij Religieus Zionisme, zal er een reeks nieuwe Joodse gemeenschappen worden gebouwd. Dit terwijl Palestijnse burgers te kampen hebben met een tekort aan land, bezuinigingen en het ontbreken van masterplannen die resulteren in het slopen van huizen.
In het zuiden weigert de regering bedoeïenendorpen te erkennen en begin deze week ontvingen honderden bedoeïenen berichten dat ze hun huizen in het dorp Ras Jrabah zouden moeten verlaten om plaats te maken voor de bouw van een overwegend Joodse wijk in de stad Dimona.
De meerderheid is hier niet Joods
In Ramat Arbel demonstreerden, terwijl de politici dansten, meer dan duizend anti-regerings demonstranten uit Joodse gebieden in de omgeving tegen de aanwezigheid van extreem-rechtse politici. Ze zwaaiden met Israëlische vlaggen, scandeerden “Schande”, bliezen op hoorns en sloegen op trommels om de feestelijke liederen te overstemmen.
Toch klonk een favoriet lied van de kolonisten op de Westelijke Jordaanoever door het lawaai heen, waarin ze opriepen “Jullie zullen je uitbreiden naar de zee, het oosten, het noorden en het zuiden”. Daniella Weiss, een invloedrijke leider van de kolonisten op de Westelijke Jordaanoever, maakte foto’s.
Het zijn onstuimige tijden voor leden van religieus rechts, zoals Weiss. Onlangs stond het leger haar Nachala-groep toe om een nederzetting in de buurt van de stad Nablus op de Westelijke Jordaanoever opnieuw te bezetten op wat volgens rechtengroeperingen gestolen Palestijns privé-eigendom is.
Op een bord boven de dansers hing het embleem van Nachala, een kaart met daarop het hele grondgebied vanaf het Sinaï schiereiland in Egypte, inclusief heel Israël, de bezette gebieden, Jordanië, Syrië en Irak.
Solomon onderbrak het dansen om vragen te beantwoorden over waar het Galilea heen gaat onder de extreemrechtse regering.
“Judaïsering van de Galilea is een hoogste waarde. Er is een consensus in de Israëlische samenleving over het vestigen, over het Judaïseren van Galilea. Het is een zeer belangrijk gebied. Sinds de dagen van de Bijbel zijn we hier te vinden, maar tot onze spijt is de meerderheid hier niet Joods,” vertelde Solomon aan de Australische krant Plus61J Media.
Verwijzend naar Palestijnse burgers van Israël, zei hij “er is geen probleem dat ze hier zijn, maar we willen ons hier vestigen, nederzettingen stichten en gezinnen naar deze prachtige plek brengen, dat er genoeg Joden zijn die vreedzaam kunnen leven.
“Wie hier ook woont die niet Joods is – dat is helemaal in orde zolang ze Joden geen kwaad doen,” zei Solomon.
Hij voegde eraan toe dat het belangrijk is dat Galilea een Joods “karakter” heeft.
“Op een plaats waar een nederzetting is, zal er een Joods karakter zijn. Op een plaats waar landbouw is, zal er een Joods karakter zijn. Op een plaats waar een ploeg passeert, zal er een Joods karakter zijn.”
Solomon voerde aan dat Israël gedwongen was om de Gazastrook en gebieden in het noorden van de Westelijke Jordaanoever te verlaten omdat de joodse nederzetting daar niet sterk genoeg was. “Plaatsen waar we niet genoeg aanwezig waren, werden van ons afgenomen,” zei hij.
“Hoe meer Joden er hier zijn, hoe meer werkgelegenheid, cultuur, onderwijs en veiligheid er zal zijn,” voegde hij eraan toe.
Maar Arabieren in Israël voelen zich nu al onzekerder, bezorgd over tekenen dat de coalitie van plan is om de racistische wetgeving van 2018 uit te voeren, de Wet op de Natiestaat die de joodse nederzetting vastlegde als een nationale waarde en die in hun ogen, en die van critici, de status van Arabieren als tweederangsburgers formaliseerde.
“Als je niet werkt aan het verbeteren van de leefomstandigheden van bestaande dorpen en steden, en je komt nieuwe moderne steden en nederzettingen stichten, dan is dat discriminatie,” zei Reem Hazzan, leider van de overwegend Arabische Hadash-partij in de noordelijke stad Haifa.
“En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat in ons verhaal deze gronden werden geconfisqueerd en aan de Palestijnen toebehoorden. In plaats van zelfs gezamenlijk van deze gronden te genieten, is dit exclusief voor Joden.”
Amir Wohl, een van de Joodse demonstranten tegen Ben-Gvir, toonde zich ook ongerust.
“Ik maak me zorgen over een joods-fundamentalistische overname. Elke keer als er ministers naar het noorden komen, protesteren we tegen hen. Wij willen in een democratie leven en zij willen een orthodox-joodse rechtsstaat zonder Arabieren.”
Over Ramat Arbel zei Wohl: “Dit is gewoon een provocatie. Er zijn al veel nederzettingen voor Joden in Galilea.”