Twee Marokkaanse onderdanen vertellen MEE dat ze naar het door oorlog geteisterde land werden gedeporteerd nadat ze hadden geprobeerd Europa illegaal binnen te komen via de landgrenzen van Turkije.
Turkse autoriteiten hebben eerder dit jaar twee Marokkaanse staatsburgers uitgezet naar het door oorlog verscheurde Syrië nadat ze illegaal Europa probeerden binnen te komen via de landgrens met Turkije, zo vertelden personen aan Middle East Eye.
Azeddin Al-Remash en Nabil Rochdi werden in januari uitgezet naar de Syrische stad Azaz, ondanks dat ze de Turkse autoriteiten herhaaldelijk hadden verteld dat ze Marokkaanse onderdanen waren en geen banden hadden met Syrië.
Remash zei dat hij werd gearresteerd nadat hij Griekenland probeerde binnen te komen en vervolgens naar een uitzettingscentrum in Edirne werd gestuurd en later naar de zuidelijke stad Adana.
“Ik informeerde de Turkse autoriteiten over mijn Marokkaanse nationaliteit en liet mijn papieren zien. Ze stonden er echter op om me naar Syrië te sturen, zonder rekening te houden met mijn eisen,” zei Remash.
“Ze zorgden niet eens voor een tolk om ons te vertalen. Ondanks onze pogingen om te communiceren, stuurden ze ons tegen onze wil naar Syrië. Ik heb geen band met Syrië.”
Roshdi, de andere Marokkaanse onderdaan, kwam Turkije binnen via Sabiha Gokcen Airport in Istanbul voordat hij probeerde over te steken naar Bulgarije, waar hij werd aangehouden door Turkse soldaten.
“Ondanks mijn herhaalde verklaringen dat ik geen Syriër ben, hebben ze me met geweld naar Syrië gestuurd,” zei hij.
“Ik vertelde hen dat ik teruggestuurd moest worden naar Marokko, maar mijn smeekbeden werden genegeerd. Omdat er geen vertalers aanwezig waren, hadden we moeite om contact op te nemen met de Marokkaanse autoriteiten,” voegde hij eraan toe.
Beide mannen zeiden dat ze tijdens hun detentie ook werden mishandeld door Turkse agenten.
Turkse ambtenaren vertelden MEE dat staatsinstellingen die verantwoordelijk zijn voor Noord-Syrië de situatie in de gaten houden en de nodige stappen ondernemen om de veilige terugkeer van Marokkaanse onderdanen naar hun thuisland te garanderen.
De ambtenaren spraken met MEE op voorwaarde van anonimiteit omdat ze geen toestemming hadden om met de media te praten.
Dagelijkse quota
Het hoofd van de Turkse anti-smokkel en drugsafdeling in Bab al-Salama, vlakbij de stad Azaz, vertelde aan lokale media dat de Marokkaanse ambassade in Ankara de telefoonnummers van de mannen blokkeerde na hun herhaalde pogingen om contact op te nemen met consulair personeel.
Hij voegde eraan toe dat nadat de mannen hun paspoorten en nationale identiteitsbewijzen uit Istanbul hadden ontvangen, hun zaak was overgedragen aan een rechtbank in Azaz.
Bronnen die bekend zijn met de recente golf van uitzettingen in Turkije hebben MEE geïnformeerd dat het Turkse ministerie van Binnenlandse Zaken dagelijkse uitzettingsquota heeft vastgesteld voor de politie en gendarmerie.
Deze operaties zijn gericht op personen zonder geldige verblijfsvergunning of de juiste papieren. Door deze quota worden personen met tijdelijke verblijfsdocumenten soms opgenomen in de deportatielijsten voor kleine overtredingen.
Turkse ambtenaren hebben hun bezorgdheid over het deportatieproces erkend. Een ambtenaar vertelde MEE dat “Syriërs uit Aleppo spontaan worden gedeporteerd naar Tal Abyad, en Syriërs uit Raqqa worden naar Idlib gestuurd”.
Deze praktijk brengt logistieke uitdagingen met zich mee, omdat mensen vaak moeten worden verplaatst naar hun respectieve provincies, merkte een andere ambtenaar op.
Volgens de VN herbergt Turkije ongeveer vier miljoen vluchtelingen, waarvan 3,6 miljoen gedwongen ontheemden uit Syrië.
Meer dan 500.000 Syriërs wonen momenteel geregistreerd in Istanbul, terwijl steden verder naar het zuiden zoals Gaziantep, Sanliurfa en Hatay elk honderdduizenden vluchtelingen hebben opgenomen.
De afgelopen maanden heeft Turkije zijn deportatie-inspanningen op gevoerd nadat president Recep Tayyip Erdogon had gezworen een miljoen Syriërs terug te sturen naar Noord-Syrië.
Veel van de gedeporteerden beweren dat ze gedwongen werden om “vrijwillige terugkeer”-papieren te ondertekenen.
Hoewel Turkije partij is bij het Vluchtelingenverdrag van 1951, dat verbiedt om vluchtelingen terug te sturen naar een land waar ze het risico lopen op schade of vervolging, heeft het land een uitzondering waardoor het alleen Europese vluchtelingen erkent, waardoor Syriërs die in Turkije verblijven in onzekerheid worden gelaten.