De Ierse zangeres, die zich bekeerde tot de islam, schreef een brief aan de huidige Israëlische minister van nationale veiligheid nadat een door hem geleide groep haar met de dood had bedreigd.
De Ierse zangeres Sinead O’Connor, die woensdag op 56-jarige leeftijd overleed, schreef een brief aan Itamar Ben Gvir, nu Israëls extreem-rechtse minister van nationale veiligheid, waarin ze hem en zijn groep veroordeelde voor het dreigen haar te vermoorden.
Het incident gebeurde weken nadat O’Connor in juni 1997 een gepland concert in Jeruzalem had geannuleerd, georganiseerd door Palestijnse en Israëlische vrouwen om het idee van de stad als gedeelde hoofdstad te promoten. De doodsbedreigingen werden opgeëist door de Joodse supremacistische groep het Ideologisch Front.
De Ierse zangeres was een van de bekendste namen in de muziek nadat haar cover van Prince’s Nothing Compares 2 U in 1990 wereldwijd de hitlijsten aanvoerde. Ze werd moslim in 2018 en veranderde haar naam in Shuhada Sadaqat.
Ben Gvir, die toen een vooraanstaand lid was van het Ideologisch Front, was na de annulering op de Israëlische radio verschenen. O’Connor zei in een open brief dat hij zich “verkneukelde” over zijn “succes” in het voorkomen van mijn optreden.
Ze voegde eraan toe: “Ik heb een aantal dingen te zeggen als reactie op de recente bedreiging van mijn leven door uw organisatie.
“Ik heb altijd de meest hartstochtelijke liefde voor het Joodse volk gehad, en verdriet om wat ze door de eeuwen heen hebben geleden,” schreef ze, eraan toevoegend dat ze Joodse tradities had bestudeerd.
O’Connor herinnerde zich dat ze als kind op kerstavond naar de televisie keek en zag hoe “Israëlische en Palestijnse mannen elkaar sloegen in de straten van de geboorteplaats van hun geloof.
“Hoe kan er vrede zijn waar dan ook op aarde als er geen vrede is in Jeruzalem?” vroeg ze aan Ben Gvir.
De brief citeerde vervolgens het Boek Exodus uit het Oude Testament: “Als jullie mij trouw zullen gehoorzamen en mijn verbond zullen houden…. zullen jullie voor mij een koninkrijk van priesters en een heilige natie zijn”.
O’Connor zei ook tegen Ben Gvir dat hij moest denken aan het Derde en Zesde Gebod: “Gij zult niet valselijk zweren bij de naam van de Heer, uw God” en “Gij zult niet moorden”.
Haar brief eindigde met een waarschuwing voor Ben Gvir: “God beloont niet degenen die de kinderen van de wereld terreur brengen. DUS JE BENT IN NIETS GESLAAGD BEHALVE IN HET FALEN VAN JE ZIEL.”
O’Connor’s geplande optreden op het Sharing Jerusalem Two Capitals for Two States festival, dat gesteund werd door de Britse ambassade, maakte rechtse Israëliërs woedend die de Israëlische controle over de oostelijke wijken van Jeruzalem, die sinds 1967 door Israël bezet zijn, wilden verstevigen.
Ehud Olmert, de toenmalige burgemeester van Jeruzalem, noemde het festival een “provocatie” en “anti-Israël propaganda”. Later zou Olmert premier worden. Recentelijk heeft hij gewaarschuwd dat Israël afglijdt naar een burgeroorlog vanwege de zeer controversiële justitiële hervormingen die worden doorgevoerd door Ben Gvir en zijn extreem-rechtse coalitiepartners.
O’Connor zou later over het incident zeggen: “Het was een optreden dat was georganiseerd door een groep Palestijnse en Israëlische vrouwen om campagne te voeren voor dit idee van het delen van de ruimte, en rechtse Joodse groepen dreigden mij en mijn band te vermoorden. Ik ben niet bereid om te sterven voor andermans bullshit, noch ben ik bereid om mijn band in gevaar te brengen, dus we zijn niet gegaan.”
Ben Gvir is opgeklommen tot een van Israëls meest herkenbare – en controversiële – politici. Hij staat aan het hoofd van de ultrarechtse partij Jewish Power en heeft nu aanzienlijke controle als minister die toezicht houdt op de politie en andere veiligheidstroepen in de regering van Benjamin Netanyahu.
Aanhanger van de Palestijnse zaak
Zelfs voor het incident in 1997 was O’Connor al een voorstander van de Palestijnse zaak en stond ze erom bekend dat ze tijdens haar concerten de Palestijnse vlag liet wapperen.
In 1995 speelde ze twee optredens in de Israëlische badplaats Caesarea. Tijdens dat bezoek veroorzaakte ze controverse door een handgemeen aan te gaan met twee fotografen in de buurt van de Heilig Grafkerk in Jeruzalem.
In 2014 stopte ze met het plannen van nog een concert in Caesarea nadat ze gehoor had gegeven aan oproepen om de pro-Palestijnse Boycot, Desinvestering en Sancties beweging te respecteren, die oproept tot een culturele boycot van Israël als reactie op de bezetting van Palestijns land.
O’Connor had onderhandeld om het optreden te mogen bijwonen en eiste dat Palestijnse burgers van Israël en Palestijnen uit de bezette gebieden aanwezig konden zijn en naast haar konden optreden.
“Dat was een beetje een heet hangijzer en werd niet opgelost, toen iemand die daar niets mee te maken had stiekem de informatie vrijgaf en zei dat het bevestigd was, wat het nooit was,” vertelde ze aan het Ierse muziek- en politieke tijdschrift Hot Press.
“Tegelijkertijd zijn muzikanten notoir domme/onwetende mensen en ik realiseerde me niet – noch werd het me verteld door mijn boekingsagent of iemand anders – dat als ik daar een voet zou zetten, ik in feite deze culturele boycot zou breken en net zo goed schijt zou hebben aan het Palestijnse volk.
“Ze waren heel goed op de hoogte van de situatie, maar ze hebben me niet ingelicht toen ze me een jaar lang probeerden te overtuigen om het optreden te doen.
“Hoe dan ook, het volgende moment wordt iedereen links, rechts en in het midden boos op me omdat ik op de een of andere manier goedkeur wat er met het Palestijnse volk gebeurt – wat niet zo is. Ik ga er niet heen omdat het een shithole is, maar op een bepaalde manier heb ik medelijden met de jonge mensen aan beide kanten van de situatie die, vanwege een conflict dat zij niet hebben veroorzaakt, geen normaal leven kunnen leiden, inclusief muziek en muzikanten.”
O’Connor zei dat ze er eerder van beschuldigd was een aanhanger van de Israëlische autoriteiten te zijn, maar “niets is minder waar”.
“Laten we zeggen dat, op menselijk niveau, niemand met gezond verstand, inclusief ikzelf, iets anders dan sympathie zou hebben voor de benarde Palestijnse situatie. Er is geen zinnig mens op aarde die op wat voor manier dan ook goedkeurt wat de Israëlische autoriteiten aan het doen zijn,” vertelde ze aan Hot Press.
Over de concerten in Caesarea in 1995 en het incident met de cameramannen zei ze: “Er was geen boycot en het was niet wat je zou kunnen noemen ‘een big deal’ en je verneukte niemand als je ging. Ik had eigenlijk zo’n hekel aan die plek. Ik vond het een van de meest agressieve plekken waar ik ooit ben geweest. Ik heb nog steeds een behoorlijk litteken van een fotograaf die zijn camera recht in mijn borst duwde.”
“Het is de enige plek waar ik ooit ben geweest waar ik nooit meer naar terug wilde. Als er iets over Israël op het nieuws kwam, zette ik het de afgelopen 25 jaar letterlijk uit. Wat mij betreft bestond Israël niet. Dus ik volgde helemaal niets van wat daar gebeurde. Het is gewoon een slecht woord voor mij, ‘Israël’,” voegde ze eraan toe.
O’Connor sprak over haar waardering voor Joodse mensen en het Joodse geloof.
Toen ze zich tot de Islam bekeerde, zei ze: “Alle Schriftstudie leidt naar de Islam. Dat maakt alle andere geschriften overbodig.”
“Ik begon geschriften van verschillende religies te bestuderen, in een poging om de ‘waarheid’ over God te vinden… Ik had nooit gedacht dat ik me bij een religie zou aansluiten, maar ik heb de islam tot het laatst gelaten omdat ik zoveel vooroordelen had over de islam,” vertelde ze in 2019 aan de Ierse televisie.
“Maar toen ik begon te lezen, en ik alleen al hoofdstuk twee van de Koran las, realiseerde ik me: ‘Oh mijn God, ik ben thuis’,” zei ze. “Ik was al mijn hele leven moslim en besefte het niet.”