Kabylië-beweging huurt lobbyist in om zaak in Washington te promoten, met nadruk op Algerijnse ‘vriendschap’ met Rusland.
Een Amazigh afscheidingsbeweging in Algerije heeft een Amerikaanse lobbyist in Marokko in de arm genomen om steun te krijgen van Amerikaanse ambtenaren en wetgevers. Deze steun is gebaseerd op zorgen over de steeds nauwere banden van Algiers met Rusland en het harde optreden tegen pro-democratische protesten.
De Beweging voor de Autonomie van Kabylië (MAK), waarvan de leiding in Parijs is gevestigd, roept op tot onafhankelijkheid voor de overwegend Amazigh regio in de noordelijke bergen van Algerije.
Volgens registratiedocumenten die deze week zijn ingediend bij het Amerikaanse ministerie van Justitie, heeft MAK Elisabeth Myers, een Amerikaanse advocate, in dienst genomen om haar in Washington te vertegenwoordigen. Het contract werd ondertekend op 25 juni. Myers registreerde zich op dezelfde dag als lobbyist op een adres in Marrakech.
“De activiteiten zullen bestaan uit het bevorderen van de vriendschap tussen de VS en Kabylië, samen met een beter begrip van de regio, de mensen en de impact van de hardhandige tactieken van de Algerijnse regering in de regio”, aldus de documenten.
MAK heeft al ontmoetingen gehad met twee Amerikaanse wetgevers. Op donderdag zal de onafhankelijkheidsleider van Kabylië, Ferhat Mehenni, een virtuele ontmoeting hebben met hoge ambtenaren van het kantoor van de Democratische Senator Tim Kaine en het Democratische Congreslid Don Beyer, vertelde een bron die bekend is met de zaak aan Middle East Eye.
“MAK zal de sympathie van de Algerijnse regering voor het Rusland van [president Vladimir] Poetin onderstrepen en ervoor zorgen dat het personeel van het Congres een beter begrip krijgt van de verregaande mensenrechtenschendingen van de regering tegen vreedzame demonstranten en politieke tegenstanders”, vertelde de bron aan MEE.
De poging van de separatistische groep om invloed te krijgen in Washington zou wel eens een indicator kunnen zijn voor de toekomstige richting van de bredere betrekkingen van Washington met Algerije, een belangrijke Noord-Afrikaanse exporteur van gas en olie.
Algerije: Energie en wapens
Na de Russische inval in Oekraïne deed de VS een poging om Algerije uit de buurt van Moskou te krijgen. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken bezocht het land in maart 2022 als onderdeel van een bredere reis naar de regio die ook een stop in Marokko omvatte. Een woordvoerder van de VS zei dat Blinken beloofde om “de [Amerikaanse] relatie met Algerije te verbreden en te verdiepen”.
Maar Algiers heeft zich verzet. In juni ontmoette de Algerijnse president Abdelmadjid Tebboune Poetin tijdens een bezoek aan Rusland om de samenwerking tussen de oude bondgenoten te versterken.
Westerse landen hebben meer succes gehad bij het verkrijgen van toegang tot de enorme gasreserves van Algerije. De Amerikaanse energiereuzen Chevron en Exxon staan op het punt een overeenkomst te sluiten waardoor ze voor het eerst in het land kunnen boren, vertelde de Algerijnse minister van Energie eerder deze maand aan de Wall Street Journal.
Maar de haast van Europese landen om alternatieven te vinden voor Russisch gas heeft ook Algerije gestimuleerd, dat Rusland heeft vervangen als de belangrijkste gasleverancier van Italië en nu rondkijkt naar militaire hardware van Italiaanse makelij.
Algerije is ook verwikkeld in een slepend geschil met Spanje over de status van de Westelijke Sahara, waardoor de handel tussen de twee landen op andere gebieden dan energie tot stilstand is gekomen.
Marokko en Algerije staan elkaar naar het leven
Algerije wordt geregeerd door een diepgeworteld politiek-militair establishment dat in de volksmond bekend staat als “Le Pouvoir,” of “De Macht”, dat zich verzet tegen oproepen voor meer politieke vrijheden en hardhandig optreedt tegen pro-democratische protestbewegingen.
In 2019 dwongen massaprotesten, bekend als de Hirak-beweging, de ouder wordende president Abdelaziz Bouteflika, die het land sinds 1999 had geleid, af te treden. Bouteflika stierf in 2021 op 84-jarige leeftijd.
Maar het leger behield zijn greep op de macht. In 2019 schaarde de elite zich achter Tebboune, die in een door demonstranten gehekelde stemming tot president werd verkozen.
Sindsdien heeft de regering een autoritair optreden gelanceerd , waarbij honderden Hirak-leiders, activisten en journalisten werden gearresteerd.
In een rapport over terrorisme van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken uit 2021 werd het etiket terrorisme “meer politiek dan veiligheidsgericht” genoemd, eraan toevoegend dat de Algerijnse autoriteiten de groep of haar dreigingen niet bespreken met hun Amerikaanse tegenhangers.
Marokko en Algerije beschuldigen elkaar vaak van het aanwakkeren van onrust over hun wederzijdse grens.
Algerije biedt onderdak en steun aan het Polisario Front, een rebellenbeweging die in 1973 de zelfverklaarde Arabische Democratische Republiek Sahrawi oprichtte in de betwiste Westelijke Sahara, die Marokko in 1975 annexeerde na het einde van de Spaanse koloniale overheersing.
De VS erkenden eenzijdig de Marokkaanse soevereiniteit over het gebied in ruil voor de normalisering van de banden tussen Rabat en Israël.
De Amazighs, die soms ook Berbers worden genoemd, zijn een etnische groep verspreid over Algerije, Tunesië, Marokko en Libië. Hun wortels in de regio dateren van voor de Arabische verovering van Noord-Afrika.
Men denkt dat de Amazighs ongeveer 20 procent uitmaken van de 44 miljoen inwoners van Algerije. Hun cultuur en taal worden van oudsher onderdrukt door de Algerijnse overheid. Amazigh-activisten speelden een prominente rol in de Hirak-beweging.