Nieuwste artikelen:

Prins Harry’s boek ‘Spare’: Vechten voor een ‘christelijk leger’ en een moslim baby beschimping

Leestijd: 6 minuten

De koninklijke tijd in het leger speelt een grote rol in de pas verschenen memoires, inclusief een aantal ongemakkelijke anekdotes en taalgebruik.

De onthulling van prins Harry dat hij 25 mensen heeft gedood in Afghanistan heeft dinsdag in de aanloop naar de publicatie van zijn memoires Spare tot krantenkoppen en veroordelingen geleid. Het pas verschenen boek biedt meer problematische inzichten in zijn tijd in het leger.

De ontevreden royal beschrijft hoe hij tijdens zijn training voor zijn inzet in Irak het verhaal te horen kreeg dat hij vocht voor een “christelijk leger”, en veel van zijn anekdotes en taalgebruik zijn ongemakkelijk en schokkend, vooral voor een zelfverklaarde antiracist.

Harry beschrijft dat hij emotioneel wispelturig is, zich verveelt en op zoek is naar een doel in zijn leven, waarbij het leger hem een gevoel van richting lijkt te geven. Hij trekt een vergelijking tussen de paparazzi die hem teisteren en de Irakezen in de chaotische periode na de door de VS geleide invasie.

De paparazzi waren altijd al “groteske mensen” geweest, en naarmate hij ouder werd, waren ze “meer aangemoedigd, meer geradicaliseerd, net zoals jonge mannen in Irak waren geradicaliseerd,” schrijft Harry. “Hun mullahs waren redacteuren.”

De kans om te ontsnappen naar het leger en de discipline die het bood was een aantrekkende factor die hem misschien kon helpen “me eruit te breken”, vertelt hij.

In de VS werd ik opgeleid tot helikopterpiloot. “Ik werd vloeiender met de Apache, dodelijker met zijn raketten. Meer thuis in het stof. Ik blies veel cactussen op. Ik wou dat ik kon zeggen dat het niet leuk was,” zegt hij.

“Christelijk leger”

Harry herinnert zich dat hij tijdens een trainingsoefening voor zijn geplande uitzending naar Irak moest vechten als onderdeel van een “christelijk leger”.

“We hadden een meta-narratief gekregen, dat we ons nu herinnerden: We waren een christelijk leger, dat vocht tegen een militie die sympathiseerde met moslims,” schrijft hij.

Harry maakt geen melding van zijn opvattingen over de oorlogen in Irak of Afghanistan, hoewel hij veel moeite doet om te praten over zijn onbewuste vooroordeel over rassenkwesties en zijn gezamenlijke inspanningen om daaraan te werken.

Bij het beschrijven van zijn militaire training mijmert hij dat “veel van wat ze met ons deden illegaal was volgens de regels van de Conventies van Genève, en dat was het hele punt”.

Te midden van slaaptekort, in scène gezette ontvoeringen, geblinddoekt en verstoken van voedsel en water wordt de relatie van zijn moeder met Dodi al-Fayed, zoon van de beroemde Egyptische zakenman Mohamed al-Fayed, tegen hem gebruikt.

Harry vertelt hoe een vrouw met een keffiyeh-achtige sjaal zijn psychologische paraatheid testte door te spreken over Prinses Diana’s relatie met al-Fayed. De twee kwamen om bij een auto-ongeluk in Parijs in 1997, waarbij ongefundeerde geruchten de ronde deden dat zij zwanger was van het kind van al-Fayed.

“Je moeder was zwanger toen ze stierf, hè? Met je broer of zus? Een moslim baby!” Harry herinnert zich dat de vrouw dat zei. Zijn training vereiste dat hij onverstoorbaar bleef, maar hij schrijft dat hij “met mijn ogen tegen haar schreeuwde” terwijl iemand anders hem in het gezicht spuugde.

Schuldgevoel over niet in oorlog zijn

In 2007 kondigde het Britse leger aan dat de 23-jarige Harry naar Irak zou worden gestuurd om te vechten. “Het was officieel. Ik ging naar de oorlog,” zegt Harry.

Kort na de aankondiging werd Harry’s uitzending echter afgeblazen. Het werd duidelijk dat de Irakezen die tegen de Britse en Amerikaanse bezetting vochten hem als doelwit zouden kiezen in een poging een grote propagandaoverwinning te behalen.

“De missie was gewoon te gevaarlijk geworden, voor mij, voor iedereen die de pech zou hebben naast mij te staan. Ik was…een ‘kogelmagneet’ geworden,” schrijft Harry. “Ik was verpletterd.”

Niet afgeschrikt door het idee van oorlog, zocht Harry opnieuw naar een andere plaats. “Libië was aan het opwarmen. Wat dacht je daarvan?” herinnert hij zich dat hij zijn superieuren vroeg. Het verzoek werd snel afgewezen.

Toen zijn tour in Irak voortijdig voorbij was, ging Harry over tot het nuttigen van overvloedige hoeveelheden alcohol, vooral Southern Comfort en sambuca, om “met ongesorteerde woede en schuldgevoelens over het niet in de oorlog zijn – het niet leiden van mijn jongens” om te gaan.

Harry herinnert zich dat hij zijn commandant vertelde dat hij, tenzij hij naar een conflictgebied werd teruggestuurd, “het leger zou moeten verlaten”.

“Een prins in de gelederen was een grote aanwinst voor de public relations, een krachtig rekruteringsmiddel. Hij kon het feit niet negeren dat, als ik weg zou gaan, zijn superieuren hem de schuld zouden kunnen geven, en hun superieuren ook, en zo zou het nog verder kunnen gaan,” aldus Harry. In die tijd publiceerden de Britse media verschillende beelden van prins Harry in een ontspannen en heldhaftige militaire omgeving.

‘PlayStation-spel’

Harry kreeg uiteindelijk een rol als forward air controller (FAC) in de zuidelijke Afghaanse provincie Helmand, waarbij hij straaljagers naar verdachte Taliban-doelen leidde. Deze keer in het geheim.

Terwijl het Britse leger probeerde de risico’s te beheersen van zo’n hooggewaardeerde persoonlijkheid in de gelederen, verlangde een verveelde Harry – veilig weg van de frontlinies – naar meer actie.

“Als er iets saaier is dan verf zien drogen, dan is het wel woestijn kijken,” dacht Harry.

Uiteindelijk werd Harry ingezet in een buitenpost aan de frontlinie bij een verlaten school, die ofwel een landbouwuniversiteit ofwel een madrassa was geweest. Voor Harry was het nu een klein “deel van het Britse Gemenebest”.

In zijn rol als FAC herinnert Harry zich dat hij bij zijn eerste luchtaanval op een vermoedelijke positie van de Taliban een bom van bijna een ton wilde gebruiken, wat zelfs zijn Amerikaanse collega’s te veel vonden, iets wat hij gekscherend als “erg on-Amerikaans” beschouwde.

Tijdens zijn tournee door Afghanistan vloog Harry ook met Apache helikopters. Hij herinnert zich dat kinderen gemakkelijk stenen naar hen konden gooien terwijl ze op lage hoogte vlogen.

“Dat deden ze de hele tijd. Stenen gooiende kinderen was ongeveer het enige wat de Taliban hadden aan luchtafweer,” merkt hij op.

In Afghanistan zegt Harry dat hij 25 mensen heeft gedood, die volgens hem Talibanstrijders waren, terwijl hij met Apache helikopters vloog. “Het was geen getal dat mij voldoening gaf. Maar het was ook geen getal waarvoor ik me schaamde,” zegt Harry.

In 2013 vergeleek Harry het Apache-schutter zijn met het spelen van videogames, en dat doet hij ook in Spare: “De thumbstick waarmee ik vuurde leek opvallend veel op de thumbstick van het PlayStation-spel dat ik net had gespeeld.”

De Taliban, die in 2021 na de terugtrekking van de VS en het VK weer aan de macht kwam in Afghanistan, heeft de opmerkingen van de prins veroordeeld.

“De westerse bezetting van Afghanistan is echt een weerzinwekkend moment in de menselijke geschiedenis en de opmerkingen van prins Harry zijn een microkosmos van het trauma dat Afghanen hebben ervaren door de handen van bezettingstroepen die onschuldigen hebben vermoord zonder enige verantwoording af te leggen,” zei Abdul Qahar Balkhi, woordvoerder van het door de Taliban geleide Afghaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.

In Spare, dat werd geschreven door de Amerikaanse auteur JR Moehringer, beschrijft de prins de 9/11 aanvallen op New York als een van de redenen waarom hij zich niet schuldig voelde over de strijders die hij doodde.

Toen Harry’s dekmantel in Afghanistan uiteindelijk ook werd opgeblazen en hij terug moest naar het Verenigd Koninkrijk, contrasteert hij zijn verdriet bij het verlaten van het oorlogsgebied met de vreugde van andere soldaten die maar al te blij zijn om naar huis te gaan.

“Ze waren allemaal jubelend. Ze gingen naar huis. Ik staarde naar de grond,” schrijft hij.

Laatste nieuws

Nieuwsbrief

Ook intressant

Israëlische minister van Financiën Smotrich hekelt ‘hypocrisie’ van VS over mensenrechten

Extreem-rechtse minister Bezalel Smotrich wijst op Amerikaanse acties in...

Taliban weerhoudt 100 Afghaanse studentes van vlucht naar Dubai

De jonge vrouwen met een studiebeurs mochten niet reizen...

Marokkaanse migranten gedeporteerd van Turkije naar Noord-Syrië

Twee Marokkaanse onderdanen vertellen MEE dat ze naar het...

Iraans persoverzicht: Iran gaat olieproductie Venezuela stimuleren, zegt minister

Ondertussen vergroot wateroorlog met Afghanistan de armoede in de...

Aantal doden na 9/11 geschat op 4,5 miljoen, volgens nieuw rapport Kosten van de oorlog

De overgrote meerderheid van de slachtoffers waren 'indirecte' doden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft je commentaar in!
Vul hier je naam in

− 3 = 3

Oorlog in Gaza: Biden ‘drijft’ Bibi in het nauw bij de VN, waardoor een diepe kloof ontstaat met bondgenoot

Het besluit om zich van stemming te onthouden bij een resolutie van de VN-Veiligheidsraad 'maakt een punt, maar geen verschil', zeggen analisten De relatie tussen...

Marokko wordt ervan beschuldigd Israëlische wapens te gebruiken om burgers in Westelijke Sahara te doden.

Een onderzoek onthult hoe Rabat bijna 100 burgers in drie jaar tijd heeft gedood met behulp van Israëlische militaire technologie. Het Franse dagblad L'Humanité publiceerde...

Syrische kampen: Repatriëringen stagneren terwijl instabiliteit nieuwe gevaren brengt voor gedetineerden

Vijf jaar na de nederlaag van de Islamitische Staat groep, blijft het lot van tienduizenden mensen - inclusief 30.000 kinderen - die nog steeds...